macierzyństwo

13:45

macierzyństwo

Co to znaczy być rodzicem?

Co Ciebie czeka, jak zostaniesz rodzicem?

Będziesz robić mnóstwo rzeczy, o których wcześniej byś nawet nie pomyślał/a.

Znajdziesz w sobie pokłady takiej siły i odwagi o jaką siebie nawet nie podejrzewasz :) Jak je wyczerpiesz, to będziesz zmęczona/y, jak nigdy dotąd :(

Choroba dziecka to jest jedno z najtrudniejszych doświadczeń w rodzicielstwie.

Dziś po tym, jak synek wczoraj prawie nic nie zjadł i obudził się o 2:30, nie miałam najmniejszych wątpliwości, że muszę zrobić do jedzenia coś, co ten młody człowiek Zaakceptował placki.

Zrobiłam najzdrowsze i najbardziej pożywne placki, jakie mogłam sobie wyobrazić, przepis podałam tutaj.

Dla wielu osób, to był szok, jak można smażyć placki w środku nocy ?!! Dla innych to jest rozpieszczanie dziecka.

Dla mnie to jest wyraz miłości i troski. Kwintesencja rodzicielstwa. 

Gdy synek z apetytem zjadł 2 placki, to była radość w czystej postaci. Bez krzyków, oklasków i wiwatów. 

Z pełnym brzuszkiem spaliśmy jeszcze kilka godzin :) 

In English- Google Translator

What does it mean to be a parent?

What awaits you when you become a parent?

You'll be doing a lot of things that you wouldn't even have thought of before.

You will find such strength and courage in yourself that you do not even suspect yourself :) If you exhaust them, you will be tired like never before :(

Child's disease is one of the most difficult experiences in parenting.

Today, after my son had eaten almost nothing yesterday and woke up at 2:30 am, I had no doubts that I had to make something to eat that this young man accepted the pancakes.

I made the healthiest and most nutritious pies I could imagine, I have listed the recipe here.

For many people it was a shock how you can fry your pies in the middle of the night? !! For others, it is pampering the baby.

For me, it is an expression of love and concern. The essence of parenting.

When my son ate 2 pancakes with appetite, it was pure joy. No screams, applause or cheers.

We slept for a few more hours with a full belly :)

Czytaj więcej »

Macierzyństwo

19:29

Macierzyństwo

Znacie Panią Swojego Czasu, Olę Budzyńską? Ja poznałam Ją na Instagranie, tutaj.

 Ola jest dojrzałą kobietą, tworzącą biznes z milionami dochodów rocznie, tworzy społeczność wspierająca kobiety w wielu płaszczyznach, pisze książki i ma bardzo fajne podejście do życia :)

Z okazji długiego weekendu poprosiła swoich obserwatorów o zadawanie pytań, odpowiedź na jedno z nich jest podstawa do pisania tego posta. Brzmiało to tak:

Pytanie: Czy np. w rodzinie miałaś wzorce do d
ziałania takiego jak obecnie?

Odpowiedź: Nie, było wręcz przeciwnie. Byłam wychowywana na grzeczną i miłą dziewczynkę, której najważniejszym zmartwieniem miało być to, co inni o niej myślą i działać tak, by zawsze myśleli dobrze. Latami musiałam się tego oduczać.

Znacie to?

Ja już od dawna słyszałam, że nie powinniśmy naszych dzieci wychowywać na posłusznych, ale ciężko było mi to wyjaśnić innym. To stwierdzenie Oli jest dla mnie kwintesencją odpowiedzi na to, dlaczego nie chcę mieć posłusznego dziecka.

Chcę, żeby mój synek nie bał się wyrażać siebie i swojego zdania. On ma być sobą, a nie starać się podporządkować wyobrażeniom innych osób.

Życie mi pokazało, że moje zachowanie jest różnie interpretowane przez różne osoby. Skrajnie różnie.

Dla wielu osób posłuszne dziecko, to grzeczne dziecko. Ja uważam, że nie powinno się o dzieciach mówić, że jest grzeczne, albo nie. Po prostu czasem ich zachowanie jest mniej lub bardziej akceptowane społecznie. Każdy z nas ma lepsze i trudniejsze chwile i to jest zupełnie normalne, że zachowujemy się adekwatnie do tych sytuacji.

Tak samo, jak mnie coś zdenerwuje, np. jak ktoś wychodzi z psem bez smyczy, to raczej nie jestem uśmiechnięta i miła dla właściciela czworonoga. 

Jak wychowywać dziecko w takim razie? Z szacunkiem. Poprzez zrozumienie, tłumaczenie i dbanie o to, żeby podstawowe potrzeby malucha były zaspokojone.  A po więcej porad możecie zajrzeć do Oli, specjalistki w tym temacie. Ola też, jako mamologia, bardzo mnie wspiera poprzez treści na Instagramie, serdecznie polecam.

To nie jest współpraca.

In English- Google Translate

Do you know the Lady of Your Time, Ola Budzyńska? I met her on Instagram, here.

 Ola is a mature woman who creates a business with millions of incomes annually, creates a community that supports women in many ways, writes books and has a very cool approach to life :)

On the occasion of the long weekend, she asked her followers to ask questions, the answer to one of them is the basis for writing this post. It sounded like this:

Question: For example, in your family, did you have models for d

action as it is now?

Answer: No, it was quite the opposite. I was brought up to be a polite and kind girl, whose most important concern was what others thought of her and to act in such a way that they would always think well. I had to unlearn it for years.

Do you know it?

I have heard for a long time that we should not raise our children to be obedient, but it was hard for me to explain it to others. This statement by Ola is for me the quintessence of the answer to why I do not want to have an obedient child.

I want my son not to be afraid to express himself and his opinion. He has to be himself, and not try to subordinate to the imaginations of other people.

Life has shown me that my behavior is interpreted differently by different people. Extremely different.

For many people, an obedient child is a polite child. I believe that children shouldn't be said to be polite or not. It's just that sometimes their behavior is more or less socially acceptable. We all have better and more difficult moments, and it is perfectly normal for us to act appropriately in these situations.

In the same way that something annoys me, e.g. when someone goes out with a dog without a leash, I am not smiling and nice to the owner of the dog.

How to raise a child then? With respect. By understanding, translating and ensuring that the toddler's basic needs are met. And for more advice, you can check out Ola, a specialist in this topic. Ola, as a mother, supports me a lot through the content on Instagram, I heartily recommend it.

This is not a collaboration.

Czytaj więcej »

Macierzyństwo

19:19

Macierzyństwo

 

Jak byłam jeszcze w ciąży, to wiedziałam, że będę chciała dużo czytać swojemu dziecku.

Jak poszłam na pierwsze zakupy po porodzie, to kupiłam ramkę, w której mogę odbić nóżkę i rączkę synka oraz czarno-białą książeczkę- harmonijkę.

Po raz pierwszy bajkę pokazałam synkowi jak miał miesiąc. Był w nią zapatrzony, wiadomo-widział kontrasty. Od tamtej pory starałam się codziennie kłaść go na brzuszku w otoczeniu rozłożonej bajki. Dopiero w zeszłym roku się dowiedziałam od Mamyginekolog, że to jest bardzo prawidłowe zachowanie, bo wspiera niemowlę do ćwiczenia mięśni kręgosłupa.

Z wiekiem książeczek przybywało. Najpier synek pożerał je-dosłownie, a później oglądał skrupulatnie. Uwielbiał to. Jak miał roczek, to kilka razy dziennie siadaliśmy z bajkami, z Jego inicjatywy. Tak, dziecko w tym wieku potrafi pokazać czego chce :)

Ta miłość do bajek się rozwijała. Bajki o Małym Chłopcu i Kicia-Koci kupiliśmy niemal wszystkie i czytaliśmy po wielokroć. 

Aktualnie, od stycznie 2021r., zapisałam nas do biblioteki miejskiej. Za każdym razem wypożyczamy maksymalną ilość książek. Na początku było to 20, od września już tylko 10. I co 2 tygodnie je wymieniamy, bo już są wszystkie przeczytane, zazwyczaj kilkukrotnie. Jak wiadomo bajka ciekawa jest tylko za pierwszym razem, a później zauważam, że jestem słuchana, bo jak coś źle przeczytam, to ten z pozoru niesłuchający, już prawie 4-ro latek, poprawia mnie. Za pierwszym razem jak do tego doszło- SZOK!  Miał rację :)

Teraz jeszcze kupujemy książki, ale znacznie mniej.

Zauważyłam kilka korzyści z czytania bajek:

- to jest czas na odpoczynek dla rodzica

- synek w wieku 2 lat znał już literki

- rozwija wyobraźnię (wymyślanie historii na niby, jest codziennością, bo w bajkach może być wszystko :)

- w wieku 3 lat synek napisał pierwsze słowo 

- nauka literek to dla nas zabawa (zaczęło się od rysowania literek w zupie krem i wymyślania słów na tą literkę, a obecnie, po 1,5 roku, synek z przyjemnością pisze literki i dorabia im np. buźkę, nóżkę...)

- mały człowiek poznaje świat (zwierzęta, przyrodę, budowę maszyn, budowę ciała)

- książki służą nie tylko do czytania (robią nam za elementy do budowy mostów, zjeżdżalni, tuneli lub murów)

Mocno polecam czytanie zarówno małym i dużym :)

In Englisch-
Google Translator

When I was still pregnant, I knew that I would like to read a lot to my child.

When I went for my first shopping after delivery, I bought a frame in which I can imprint my son's leg and hand, and a black and white book - harmonica.

For the first time I showed my son a fairy tale when he was one month old. He was staring at her, you know - he saw the contrasts. Since then, I tried to put it on my tummy every day, surrounded by a fairy tale. Only last year I found out from my mother from a gynecologist that this is a very correct behavior, because it supports the baby to exercise the spine muscles.

With age, more and more books were added. First, my son devoured them - literally, and then watched them meticulously. He loved it. When he was one, we sat down with fairy tales several times a day, on his initiative. Yes, a child at this age can show what he wants :)

This love of fairy tales grew. We bought almost all fairy tales about Little Boy and Kitty-Kitten and read them many times.

Currently, from January 2021, I enrolled in the city library. Each time we borrow the maximum number of books. At the beginning it was 20, from September only 10. And we list them every 2 weeks, because they have already been read, usually several times. As you know, a fairy tale is interesting only the first time, and then I notice that I am listened to, because if I read something wrong, this apparently non-listening, almost 4-year-old, corrects me. The first time it happened- SHOCK! He was right :)

We still buy books now, but much less.

I noticed a few benefits of reading fairy tales:

- this is the parent's time to rest

- my son at the age of 2 already knew the letters

- develops the imagination (making up stories is an everyday reality, because there can be anything in fairy tales :)

- at the age of 3, my son wrote the first word

- learning letters is fun for us (it started with drawing letters in cream soup and coming up with words for this letter, and now, after 1.5 years, my son is happy to write letters and make them, for example, a smiley, a leg ...)

- a little man gets to know the world (animals, nature, machine building, body structure)

- books are used not only for reading (they make us elements for building bridges, slides, tunnels or walls)

I strongly recommend reading both small and large :)

Czytaj więcej »

Macierzyństwo

22:55

Macierzyństwo

Uśmiech. Niby tylko skurcz kilku mięśni twarzy. W rzeczywistości znacznie więcej. Zazwyczaj świadczy o dobrym samopoczuciu.

Po porodzie byłam bardzo szczęśliwa. Jednak moje zmęczenie, było największe, jakie kiedykolwiek w życiu doświadczyłam. 

Początki macierzyństwa były dla mnie ciężkie: bardzo mało spałam, raczej słabo jadłam i cieszyłam się tym, że codziennie znajdowałam czas na prysznic. Po kilku tygodniach takiego funkcjonowania usłyszałam pytanie: co robię, żeby synek się uśmiechnął?

Uderzyło mnie to. Nie robiłam nic w tym kierunku, a przynajmniej tak mi się wydawało. Skupiłam się tylko na zaspokojeniu podstawowych potrzeb mojego synka i uspokajaniu jego płaczu. 

To było jeszcze za czasu, kiedy mój synek chował się jeszcze w mojej kurtce, a wyglądało to tak:

Obecnie te chwile, w których powoduję śmiech synka są dla mnie najlepsze. Staram się, żeby było ich jak najwięcej w ciągu dnia. Nie ma lepszego dźwięku dla moich uszu. 

Staram się też w środowisku dorosłych dużo większą wagę zwracać na te miłe strony danej sytuacji. Pomijam tematy polityki, wojny, ubóstwa i innych nieszczęść. Niektórzy nazwą to ignorancją. Dla mnie najważniejsze jest samopoczucie moje i moich najbliższych. Kiedy moja szklanka jest do połowy pełna, mogę się  tą zawartością podzielić z innymi.

In Englisch- Google Tłumacz

Smile. Just like a contraction of a few facial muscles. In fact, much more. Usually it is a sign of well-being.

After giving birth, I was very happy. But my fatigue was the greatest I've ever experienced in my life.

The beginnings of motherhood were hard for me: I slept very little, ate rather little, and I was glad that I found time to shower every day. After a few weeks of such functioning, I heard the question: what am I doing to make my son smile?

It struck me. I wasn't doing anything about it, or so I thought. I focused only on satisfying my son's basic needs and calming his crying.

It was back when my son was still hiding in my jacket, and it looked like this:

Currently, the moments when I make my son laugh are the best for me. I try to have as many of them as possible during the day. There is no better sound for my ears.

In the adult environment, I also try to pay much more attention to the pleasant sides of a given situation. I ignore the topics of politics, war, poverty and other misfortunes. Some people call it ignorance. For me, the most important thing is my and my loved ones' well-being. When my glass is half full, I can share this content with others.

Czytaj więcej »

Macierzyństwo

22:23

Macierzyństwo

Prawie każda matka musi podjąć tę decyzję. Jak szybko wrócić do pracy? Czy w ogóle wrócić do pracy? Co będzie dobre dla dziecka? Skąd wziąć pieniądze na życie?

Jak byłam na urlopie macierzyńskim, to bardzo dużo nasłuchałam się o tzw. kobietach niezależnych. Jak najbardziej zgadzam się z tym podejściem, że nie można być na utrzymaniu męża, bo mąż to żaden pewnik. Możecie się rozwieść, on może stracić pracę lub życie, albo może cię oszukać. Trzeba mieć swoje pieniądze na życie, na swoje pasje i zachcianki.

Ze wszystkim się zgadzałam, tylko jak pracować, kiedy najważniejsze jest dla mnie moje dziecko?

Próbowaliśmy ze żłobkiem prywatnym, ale bardzo się rozczarowaliśmy. Nie mogliśmy też zaufać żadnej niani. Nikt z rodziny też nie mógł przejąć opieki nad synkiem, na czas mojej pracy.

I długo szukałam rozwiązania. 

Próbowałam pracy zdalnej na pół etatu, z domu, z dzieckiem. Pracowałam, kiedy synek spał. W skrócie spałam maksymalnie 6 godzin/dobę. Jak długo można tak funkcjonować? Ja wytrzymałam rok.

Szukałam dalej. Wiedziałam, że praca przez Internet jest rozwiązaniem, dlatego zaczęłam znowu tutaj pisać, ale z tego nie ma pieniędzy. Jeszcze.

Zaczęłam szukać różnych rozwiązań. I tak natrafiłam na networking i MLM. Firm, które wykorzystują te metody, jest dużo. Bardzo dużo. Szukałam i czytałam umowy, regulaminy i zasady. Wiem, czego nie chciałam. Byłam pewna, że nie zgodzę się na pracę dla firmy, która będzie miała jakiekolwiek koszty wstępne, limity zakupowe, zmuszała mnie do wciskania produktów swoim znajomym. 

I tak w końcu trafiłam na Nu Skin. Firmę, w której mogę pracować, tyle ile chcę. Mogę się uczyć nowego zawodu. Mogę pracować na własnych zasadach z dzieckiem. Zazwyczaj, kiedy on śpi, ale bez ciśnienia. Jak mam migrenę, to idę spać, zamiast siedzieć przed komputerem. Fajnie jest nie mieć szefa, który Ci coś każe. Wynagrodzenie jest zależne od nakładu pracy. Tutaj pokazują jak zacząć zarabiać w Internecie, jak to się robi, ale trzeba zrobić to samemu. Do 1400 zł miesięcznie mogę uczyć się bez  konieczności zakładania własnej działalności. Nie ma górnej granicy dochodów. Zarobki na poziomie 10 000 zł nie są rzadkością, a jest mnóstwo osób, które zarabiają znacznie więcej. Po kilku latach można wypracować dochód pasywny. Nie wciskam niczego swoim znajomym. Informuję ich tylko o tym, że mogę mieć u mnie dużą zniżkę na innowacyjne kosmetyki.

Mi to wystarcza. 

Jeśli Ty też tak chcesz, to napisz do mnie.

P.S. Na zdjęciu robię, to co uwielbiam. Łapię pierwsze, wiosenne promienie słońca. Siedząc w biurze zawsze o tym marzyłam.

English-Google Translate

Almost every mother has to make this decision. How to get back to work quickly? Should I go back to work at all? What will be good for the baby? Where to get money for living?

When I was on maternity leave, I heard a lot about the so-called independent women. I absolutely agree with this approach that you cannot be dependent on your husband, because your husband is not a certainty. You can get a divorce, he may lose his job or his life, or he may cheat you. You have to have your money for life, for your passions and whims.

I agreed with everything, but how to work when my child is the most important to me?

We tried a private nursery, but we were very disappointed. We couldn't trust any nanny either. Nobody from the family could take care of my son for the duration of my work.

And I was looking for a solution for a long time.

I tried part-time remote work, from home, with a child. I was working while my son was asleep. In short, I slept a maximum of 6 hours a day. How long can you function like this? I lasted a year.

I kept looking. I knew working on the Internet was the solution, so I started writing here again, but there is no money from it. Yet.

I started looking for different solutions. And so I came across networking and MLM. There are many companies that use these methods. A lot. I was looking for and reading contracts, regulations and rules. I know what I didn't want. I was sure that I would not agree to work for a company that would have any initial costs, purchase limits, and forced me to sell products to my friends.

And so I finally found Nu Skin. A company where I can work as much as I want. I can learn a new profession. I can work on my own terms with a child. Usually when he is asleep, but without pressure. When I have a migraine, I go to sleep instead of sitting in front of the computer. It's fun not to have a boss telling you to do something. The salary depends on the amount of work involved. Here they show you how to start making money online, how it's done, but you have to do it yourself. I can study up to PLN 1,400 per month without having to start my own business. There is no upper income limit. Earnings of PLN 10,000 are not uncommon, and there are plenty of people who earn much more. After a few years, you can earn passive income. I don't push anything to my friends. I only inform them that I can have a large discount on innovative cosmetics with me.

It's enough for me.

If you want that too, write to me.

P.S. In the photo I do what I love. I catch the first rays of the spring sun. I always dreamed about it when I was in my office.

Czytaj więcej »

Inne

19:18

Inne

 Jeszcze będąc małą dziewczynką miałam takie marzenie, że będę pracowała z domu. Myślałam, że będę architektką, bo wtedy nie znałam innych możliwości pracy. Nie było Internetu.

Będąc w ciąży już wiedziałam, że chciałabym zmienić sposób zarabiania. Miałam już dość pracy na etacie, ale bałam się zakładać własna działalność. Nie miałam pomysłu na siebie. Nie wiedziałam co mogłabym robić. Myślałam, że może na macierzyńskim mnie olśni. Nie olśniło. Zmieniłam pracodawcę, pracowałam zdalnie na pół etatu, ale to nadal nie była praca na moich zasadach.

Zaczęłam zadawać sobie pytania:  

• 
  co ja lubię robić? 
• co potrafię? 
• co mnie najbardziej cieszyło w mojej pracy? 
• jakie są moje mocne strony?

I jednego byłam pewna, że największą frajdę sprawia mi pomaganie innym. Później zaczęłam analizować swoje możliwości i pomyślałam, że nie jestem sama w takiej sytuacji: mama z dzieckiem. To może zrobię projekt dla mam?

Tak powstała moja strona na Facebooku Zatrudniamy mamy. Jest to miejsce, do którego zapraszam głównie mamy, które mają kilka godzin w tygodniu i chcą je przeznaczyć na pracę. Idea jest taka: Mamy piszą o swoim doświadczeniu, dyspozycyjności i preferencjach zawodowych, tak by pracodawcy mieli swoje miejsce w sieci, w którym mogą szukać pomocy w kryzysowych sytuacjach. 

Mam nadzieję, że pomogę wielu kobietom. 

Czytaj więcej »

Macierzyństwo

21:51

Macierzyństwo

Macierzyństwo zaczyna się wraz z zobaczeniem 2 kresek na teście ciążowym. 

Mnóstwo pytań i obaw. Radość i łzy. Ból i zmęczenie. 

Pojawia się dziecko na świecie i zaczyna się dziać jeszcze więcej. Pojawiają się nowe uczucia, nowe obowiązki. Cały czas przeznaczony jest dla maleństwa. Opieka nad dzieckiem, sen, jedzenie, kąpiel. 

Po kilku miesiącach wszystko jakoś się zaczyna układać. Doba zaczyna mieć swój rytm. Zmienny, ale coraz bardziej regularny. Po pół roku pojawia się jeszcze wprowadzanie posiłków stałych, siadanie, a później raczkowanie, chodzenie. Jedzenie, spanie, zmiana pieluchy i coraz więcej zabawy. 

Z czasem tak się przyzwyczajasz do tej sytuacji, że chcesz czegoś więcej. Chcesz wiedzieć, że potrafisz robić coś jeszcze potrzebnego w dorosłym życiu. Potrafisz przecież myśleć, mówić i pisać jeszcze o czymś innym niż o dziecku. 

Bardzo kochasz swoje dziecko, ale potrzebujesz choć na chwilę wyrwać się z tej codzienności.

Z jednej strony nie chcesz, bądź  nie możesz pozwolić sobie na pracę na etacie, a z drugiej nawet drobne zadanie dodaje Ci wiatru w skrzydła. Napisanie artykułu, wykonanie jakiejś analizy, opinii, zrobienie zdjęcia, zaprojektowanie grafiki... Choćby jakieś małe zadanie, a daje dużo siły do wytrwania w tej codzienności. i radości, nie tylko z powodu dodatkowej gotówki.

Czy też tak miałaś? Też chciałabyś dostać jakieś małe zadanko na macierzyńskim lub wychowawczym urlopie?  Daj znać w komentarzu.

In English- Google tłumacz

Motherhood begins with seeing 2 lines on the pregnancy test.

Lots of questions and concerns. Joy and tears. Pain and fatigue.

A child appears in the world and even more begins to happen. There are new feelings, new responsibilities. All the time is intended for the baby. Babysitting, sleep, eat, sleep.

After a few months, everything starts to fall into place. The day begins to have its own rhythm. Fluctuating but more and more regular. After six months, there are still introducing solid meals, sitting down, crawling and walking. Eating, sleeping, changing diapers and more and more fun.

Over time, you get so used to this that you want more. You want to know that you can do something else needed in adulthood. You can think, talk and write about anything other than the baby.

You love your child very much, but you need to get out of this everyday life, at least for a moment. Even a short thing. Writing an article, making an analysis, opinion, taking a photo, designing graphics. Even if it is a small task, it gives a lot of strength to persevere in this everyday life. and joy, not only because of the extra cash.

Did you have that too? Would you also like to get a small job on maternity or parental leave? Let me know in the comment.

Czytaj więcej »

Macierzyństwo

22:59

Macierzyństwo

 Od kiedy mam dziecko doświadczamy, ja i moje dziecko, bardzo dziwnego zjawiska. Obcy ludzie dają sobie prawo do kontaktu z nami. Takiego nachalnego kontaktu. Tych sytuacji było całe mnóstwo!

Jedne z pierwszych były jak mój synek jeszcze jeździł w gondoli, w której budka była tak otwarta, żeby on leżąc na brzuszku mógł oglądać świat. Jakiś mężczyzna, około 50 lat, zaczął się czepiać, czy ja dziecku krzywdy nie robię, bo brzuszek mu się gniecie. 

Zaglądanie do gondoli bez pytania, standard.

Największy szok jednak przeżyłam jak synek zaczął chodzić za rączkę. Jeden z pierwszych spacerków. Weszliśmy do sklepu, a tutaj ktoś obcy podchodzi od tyłu i łapie moje dziecko za drugą rączkę!!! Jakim prawem?!

Jakim prawem dotykacie moje dziecko!!! 

To nie był jedyny przypadek.

Innym razem weszłam do małego, osiedlowego sklepiku, z dzieckiem w wózku, a tam jakaś obca kobieta zaczepia mojego synka. Bez powodu. Ani nie płakał, ani się nie śmiał. Krótko powiedziałam: proszę go nie dotykać. Dlaczego? Bo to nie jest eksponat. Zaraz...nawet eksponatów  w muzeum nie można dotykać.

Za każdym razem zwracam tym osobom uwagę. ZAWSZE! 

Ostatnio byłam z synkiem na hulajnodze. Przechodziliśmy przez pasy, więc synek zszedł z pojazdu,  jedną rączką trzymał za kierownice, a jego drugą rączkę ja trzymałam. W konsekwencji połowa kierownicy wraz z klaksonem była "wolna". Staliśmy obok mężczyzny, około 50 lat, który zatrąbił tym klaksonem. DLACZEGO?! Też zwróciłam mu uwagę. Nie zrozumiał.

Dziś jest Dzień Dziecka i na Instagramie zauważyłam super akcje. Dzieci to też ludzie.

Tak dzieci to są ludzie, tylko mali. Usłyszałam to jak wychodziłam z synkiem z porodówki. Bardzo mi się spodobały te słowa.

Ludziom należy się szacunek. Bez znaczenia czy ten człowiek ma pół roku, czy 60 lat.

To, że jest mały, ładny i słabszy człowiek nie daje nikomu prawa do przekraczania jego granic. Dotykania go i jego rzeczy. 

Nawet takie niby sympatyczne smacznego, ale powiedziane przez osobę w okularach i maseczce. Osobę obcą, która z zaskoczenia zgina się w pół i krzyczy to swoje SMACZNAEGO! prawie uderzając w twarz dziecka swoją głową. Takie zachowanie potrafi przestraszyć nawet dorosłego. Dziecko może się zakrztusić. 

Ludzie OPANUJCIE SIĘ i nie róbcie innym tego, czego sami nie chcecie doświadczać. Postawcie się w sytuacji takiego maluszka, który wychodzi na dwór, a tam każdy może go zaczepiać, dotykać jego i jego rzeczy. NIE! Nie może. 

Ja nie daje obcym osobom swojego telefonu i nie pozwalam się obcym dotykać i zaczepiać i uczę swoje dziecko, żeby jasno komunikowało swoje granice.

Nie dla każdego bronienie swoich granic i odezwanie się do obcych na ulicy jest łatwe.  Szanujmy siebie i innych, także tych małych.

To jest jedna z tych rzeczy, które mnie zaskoczyły w macierzyństwie. I jak się okazuje w piaskownicy, nie tylko ja się z tym spotykam. 

A czy ktoś z Was spotkał się z takimi zachowaniami? 

For English - Google Tłumacz

Ever since I had a baby, my baby and I have experienced a very strange phenomenon. Strangers give themselves the right to contact us. Such intrusive contact. There were many such situations!

One of the first ones was when my son was still riding in a gondola, in which the booth was open so that he could watch the world while lying on his stomach. A man, around 50 years old, started to pick on me if I was not hurting the child because his tummy was crumpling.

Looking into the gondola without asking, standard.

The biggest shock, however, was when my son started to walk by the hand. One of the first walks. We walked into the store and here a stranger comes up from behind and grabs my baby by the other hand !!! By what right?!

What right are you touching my child !!!

This was not the only incident.

Another time, I entered a small neighborhood shop with a baby in a pram, and there some strange woman accosted my son. For no reason. He neither cried nor laughed. I said shortly: please don't touch him. Why? Because it is not an exhibit. Wait ... even the exhibits in the museum cannot be touched.

Each time I draw these people's attention. ALWAYS!

Recently, I was on a scooter with my son. We were crossing the belts, so my son got off the vehicle, he was holding the steering wheel with one hand, and I was holding his other handle. Consequently, half of the steering wheel with the horn was "free". We were standing next to a man about 50 years old who honked that horn. WHY?! I also drew him attention. He did not understand.

Today is Children's Day and I noticed great actions on Instagram. Children are also people.

Yes, children are people, only little ones. I heard it when I was leaving the delivery room with my son. I liked these words very much.

People deserve respect. It doesn't matter if the man is six months or sixty years old.

The fact that he is a small, pretty and weaker person does not give anyone the right to cross his borders. Touching him and his stuff.

Even such a kind of nice tasty one, but said by a person wearing glasses and a mask. A stranger who, by surprise, bends in half and screams his GOOD! almost hitting the baby's face with his head. Such behavior can scare even an adult. The child may choke.

People, FIND YOURSELF and do not do to others what you do not want to experience yourself. Put yourself in the shoes of such a baby who goes outside, where everyone can accost him, touch him and his things. NO! It can't.

I do not give my phone to strangers and I do not let strangers touch and harass me and teach my child to clearly communicate their limits.

It is not easy for everyone to defend their borders and speak to strangers on the street. Let us respect ourselves and others, including the little ones.

This is one of the things that surprised me about motherhood. And as it turns out in the sandbox, I'm not the only one dealing with it.

Have any of you encountered such behaviors?

Czytaj więcej »

Macierzyństwo

22:30

Macierzyństwo

No i nastały wakacje. Pojechaliśmy do Gołuchowa. To jest wioska, z jednym z największych parków w Europie, w którym są np. żubry i Zamek Czartoryskich. Było tam również jeziorko. Dowiedziałam się, że mój synuś bardzo lubi pływać na materacu :) 

W ciepłych miesiącach prawie nie odczuwaliśmy pandemii. Nadal nie chodziliśmy do zamkniętych placów zabaw i w budynkach musieliśmy nosić maseczki, ale poza tym...staraliśmy się żyć normalnie. 

Później nastała jesień. Wzrosła ilość zachorowań. Znów weszły w życie większe obostrzenia. Maseczki na ulicach, pozamykane restauracje, hotele, galerie....

Dla mnie zmieniło się tylko jedno, pod koniec września zostałam zwolniona z pracy na pół etatu. Skończyła się moja gonitwa pomiędzy obowiązkami domowymi, a służbowymi. Po roku byłam wykończona. To niby tylko 4 godziny dziennie, ale pełne stresu. Tylko rodzic wie, co to znaczy uspać 2-latka na wyznaczoną godzinę. Miesiąc odpoczywałam.

W listopadzie przyleciała babcia z Kanady i zaczęło się życie bardziej rodzinne, świąteczne. Synek miał 3 miesiące pełne prezentów od babci i w końcu ją poznał. Na żywo. 

W zimie mieliśmy jeszcze więcej zabaw w domu. Czas w domu jest też trudniejszy. Pojawia się dużo emocji. Tutaj z pomocą przyszła mi Ola-psycholożka z Instagrama, znana jako mamologia, ale też Dominika pomogę Ci mamo oraz Magdalena Boćko-Mysiorka. Dużo się nauczyłam. Dziewczyny wspierały mnie w trudnych sytuacjach i uczyły jak postępować kiedy synek płacze lub krzyczy. Bardzo jestem im za to wdzięczna. 

Ta zima w końcu była śnieżna i były sanki :) 

Wiem, że w 2020 roku bardzo dużo osób zostało zwolnionych i wiele firm się zamknęło. Ludzie różnie reagowali. Dla większości to wiązało się z ogromnym stresem, depresją, a nawet samobójstwem. 

Mi też było szkoda, że straciłam wypłatę. Jednak ważniejsze było to, żeby zająć się synkiem. Zyskałam więcej czasu na naukę nt. psychologii dziecięcej i sposobach na rozładowanie emocji. Mogłam zaangażować się w pomoc mojej cioci w zbiórce pieniędzy na leczenie, co dało mi dużą lekcje. Po raz pierwszy zaczęłam coś robić w social mediach. Myślę, że miało to duży wpływ na  obecną reaktywację bloga, stworzenie Instagrama i strony na Facebooku. Wszystko jest po coś.

Właśnie dzięki temu, że nie mogłam cały dzień oglądać seriale i zapijać swojej porażki, szybciej przeszłam na inne pole działania. Dodatkowym bonusem posiadania dziecka są setki tulasów dziennie, codziennie. To bardzo pomaga.

 A Ty kiedy ostatnio kogoś porządnie przytuliłeś-aś, tak mocno i długo?

In English- Google Translator

And then it's vacation. We went to Gołuchów. It is a village with one of the largest parks in Europe, such as bisons and the Czartoryski Castle. There was also a small lake there. I found out that my son really likes to swim on the mattress :)

In the warm months, we hardly felt a pandemic. We still didn't go to closed playgrounds and had to wear face masks inside the buildings, but otherwise ... we tried to live a normal life.

Then it was autumn. The number of cases has increased. More restrictions entered into force again. Masks on the streets, closed restaurants, hotels, galleries ...

For me, only one thing changed, at the end of September I was dismissed from my part-time job. My race between home and work duties is over. After a year, I was exhausted. It's only supposed to be 4 hours a day, but full of stress. Only the parent knows what it means to put a 2-year-old to sleep at the appointed time. I rested for a month.

In November, a grandmother from Canada flew in and a more family and Christmas life began. My son had 3 months full of gifts from his grandmother and finally he met her. Live.

In winter, we had even more fun at home. Home time is also more difficult. There is a lot of emotion. Here I was helped by Ola, a psychologist from Instagram, known as mamology, but also Dominika, I will help you, mother and Magdalena Boćko-Mysiorka. I learned a lot. The girls supported me in difficult situations and taught me how to act when my son cries or screams. I am very grateful to them for that.

This winter was finally snowy and there were sleds :)

I know that in 2020 a lot of people were made redundant and many companies closed. People reacted differently. For most, it was associated with enormous stress, depression and even suicide.

I was also a pity that I lost my paycheck. However, it was more important to take care of my son. I gained more time to learn about child psychology and how to discharge my emotions. I was able to help my aunt raise money for treatment, which gave me a lot of lessons. For the first time, I started doing something on social media. I think it had a big impact on the current reactivation of the blog, the creation of Instagram and the Facebook page. Everything is for something.

It was thanks to the fact that I could not watch series all day and drink up my failure that I moved to another field of activity faster. Hundreds of tulas are an added bonus of having a child every day. It helps a lot.

 And when was the last time you hugged someone so hard and for so long?

Czytaj więcej »

Macierzyństwo

22:04

Macierzyństwo

Wszystko zaczęło się w lutym 2020. Zaczęły do nas docierać informacje o zakażeniach wirusem covid-19. Później wirus zaatakował Włochy. W końcu dotarł też do Polski. W połowie marca 2020 ogłoszono u nas pandemie, kazano nam nie wychodzić z domu. 

Posłuchaliśmy się. Wszyscy w trójkę byliśmy w domu. Tylko tato wychodził po zakupy i robił zapasy. Ja z 2-letnim synkiem przez 6 tygodni byłam w domu. Zaczęła się wiosna, więc wychodziliśmy na słońce, na balkon.

Byliśmy przestraszeni, ale trzeba było odłożyć telefon, przestać sprawdzać informacje o chorych i zmarłych. Skupiłam się na synku.

Małą ilość ruchu na dworze trzeba było zrekompensować zabawami w domu i wtedy poznałam na Instagramie Kasię Augustyniak, która przedstawiał swoje zabawy do kawy. Bardzo pomogły nam jej pomysły na zabawę, takie jak ciepły śnieg, ciecz nieniutonowska, kolorowy ryż, mrożenie zabawek, piasek kinetyczny, przechodzenie przez przeszkody i wiele innych. W tym czasie okazało się, że synek bardzo lubi zagadki, klocki, naklejki i wypełniliśmy mnóstwo zadań. Synek zaczął pisać literki. 

 Po 6 tygodniach zdecydowaliśmy się na wyjście na dwór. Bardzo żałuję, że dałam się tak zastraszyć. Już nigdy więcej nie chcę być w zamknięciu.  

Może i byłoby nam łatwiej pracować na home office, gdybym nie miała dziecka. Mogłabym skupić się na pracy na pełny etat, zamiast manewrować pomiędzy domowymi obowiązkami i pracą na pół etatu....

Wyglądałoby to tak: pobudka- praca- telefon-film/serial i ciągłe, dołujące sprawdzanie statystyk i newsów. Takie życie na dłuższą metę jest niezwykle ciężkie. Dlatego rozpadło się tak dużo związków. Ludzie dużo częściej zauważali u siebie problemy psychiczne, a później także fizyczne.

2-latek na pokładzie sprawia, że ma się mniej czasu na telefon. Więcej czasu się spędza na zabawie. Wymyśla się nowe zabawy, takie które  także odpowiadają rodzicom. 

Taki mały prezes ma swój rytm dnia. To jest bardzo dobre dla psychiki. Każdy rodzic wie, że przy dziecku też jest więcej ruchu, a to dodatkowo generuje endorfiny- hormony szczęścia.

In English- Google Translator

It all started in February 2020. We have started to receive information about covid-19 infections. Later, the virus hit Italy. Eventually he also reached Poland. In mid-March 2020, pandemics were announced in our country, we were ordered not to leave the house.

We obeyed. All three of us were at home. Only Dad went out to shop and stocked up. I was at home with my 2-year-old son for 6 weeks. Spring has started, so we went out to the sun, to the balcony.

We were scared, but we had to put down the phone, stop checking information about the sick and the dead. I focused on my son.

I had to compensate for the small amount of traffic outside with games at home and then I met Kasia Augustyniak on Instagram, who presented her games for coffee. We were greatly helped by her fun ideas such as warm snow, non-Newtonian liquid, colored rice, freezing toys, kinetic sand, crossing obstacles and more. At that time, it turned out that my son really liked puzzles, blocks, stickers and we completed a lot of tasks. My son started writing letters.

 After 6 weeks, we decided to go outside. I really regret allowing myself to be so intimidated. I never want to be locked up again.

Maybe it would be easier for us to work at the home office if I did not have a child. I could concentrate on my full-time job instead of maneuvering between home chores and part-time work ....

It would look like this: wake-up-work-phone-movie / series and constant, depressing checking of statistics and news. Such life is extremely difficult in the long run. That's why so many relationships broke up. People noticed mental problems, and later also physical ones, much more often.

With a 2-year-old on board, there is less time on the phone. More time is spent playing. New games are invented, ones that also suit parents.

Such a little president has his own daily rhythm. This is very good for the psyche. Every parent knows that with a child there is also more exercise, and this additionally generates endorphins - happiness hormones.

Czytaj więcej »

Macierzyństwo

21:38

Macierzyństwo

 

Już wcześniej, kiedy jeszcze nie byłam mamą, pisałam, że nie każdy powinien mieć dzieci (linki: tutaj, tutaj i tutaj). Komentowałam tam różne zachowania rodzicielskie. Teraz jestem mamą i zdania nie zmieniłam. Nadal uważam, że nie każdy powinien mieć dzieci. Tylko teraz troszkę zmienił się mój punkt widzenia.

Już w ciąży zauważyłam, że to dziecko przejmuje kontrolę. To ono zadecydowało kiedy się urodzi, to nie ja mogłam wybrać sobie sposób porodu (został mi narzucony ze względów zdrowotnych), a później zmniejszyłam ilość snu do 3 godzin w nocy, z przerwami. Poznałam uczucia, o których pojęcia nie miałam. To było takie sprawdzanie granic moich możliwości i mojego organizmu. Jak synek zasnął w łóżeczku na 15 minut, to po raz pierwszy tak dużo zrobiłam w kwadrans. To uczucie (radość) pamiętam do dziś.

Jestem z tego wszystkiego bardzo dumna. 

Nie każdy musi chcieć zmienić swoje życie, poświęcać siebie, swoją karierę, związek, pasje...Teraz to rozumiem. Posiadanie dzieci powinno być dobrowolne. Nie wyobrażam sobie przechodzić przez to wszystko z przymusu, albo z ciężko chorym dzieckiem. Mam nadzieję, że bym podołała, ale bardzo tego bym nie chciała. 

Uważam, że lepiej nie mieć dzieci, niż mieć niechciane dzieci. Dzieci, to są mali ludzie, którym należy się szacunek, troska, miłość, czas. Dzieci nie są naszą własnością. Matka nie powinna wyżywać się na maleństwu za swoje niepowodzenia, problemy i ze zwykłej bezsilności. Szczęśliwa mama-> szczęśliwe dziecko. 

Jak byłam mała, to myślałam, że każdy rodzic tylko krzyczy na swoje małe dziecko. Teraz już wiem, że tak nie trzeba. Wręcz odwrotnie. Staram się w ogóle nie podnosić głosu przy dziecku. Tylko to wymaga dużo nauki i pracy. 

Nie każdy powinien mieć dzieci. Nie każdy musi chcieć się zmieniać, ale jak już ma dziecko, to powinien dużo zmienić. A to w jakim stopniu zmienicie swoje życie, to już zależy od każdej z Was. I to każda z nas poniesie konsekwencje swoich decyzji, jakiekolwiek one by nie były...

In English-Google Translator

Earlier, when I was not yet a mother, I wrote that not everyone should have children (links: here, here and here). There, I commented on various parenting behaviors. Now I am a mother and I have not changed my mind. I still believe that not everyone should have children. Only now my point of view has changed a bit.

Already during my pregnancy, I noticed that this baby was taking over. It was her who decided when she was born, it was not me who could choose the type of delivery (it was imposed on me for health reasons), and then I reduced the amount of sleep to 3 hours at night, with breaks. I got to know feelings that I had no idea. It was like testing the limits of my abilities and my body. When my son fell asleep in his crib for 15 minutes, I did so much for the first time in 15 minutes. I remember this feeling (joy) to this day.

I am very proud of it all.

Not everyone has to want to change their lives, sacrifice themselves, their career, relationship, passions ... Now I understand it. Having children should be voluntary. I can't imagine going through all this forcibly or with a seriously ill child. I hope I could manage it, but I would not like it very much.

I believe it is better not to have children than to have unwanted children. Children are little people who deserve respect, care, love and time. Children are not our property. A mother should not take it out on her baby for her failures, problems and sheer helplessness. Happy mom-> happy baby.

When I was little, I thought that every parent was just shouting at their little child. Now I know you don't have to. Quite the opposite. I try not to raise my voice at all in front of the baby. Only this requires a lot of study and work.

Not everyone should have children. Not everyone has to want to change, but once they have a child, they should change a lot. And to what extent you change your life, it depends on each of you. And it is each of us who will bear the consequences of our decisions, whatever they may be ...

Czytaj więcej »

niektórzy nie powinni mieć dzieci (3)

18:38

niektórzy nie powinni mieć dzieci (3)

Jest zimowy wieczór. Siedzę w wygodnym, miękkim i głębokim fotelu, w rękach trzymam kubek ciepłej czekolady i oglądam film. Cała historia jest o młodej matce, która nie radzi sobie z realiami codziennego życia w Polsce. Ojciec jej dziecka jest nerwowo chory, nie radzi sobie z własnymi emocjami. Zmagają się z brakiem pieniędzy, ciągłą chęcią imprezowego życia i obowiązkami, które stają się tak utrudniające życie, że po prostu się ich nie wypełnia. W konsekwencji dzieckiem zajmują się wszyscy znajomi rodziców, którym dziecko jest wręcz podrzucane. Skrajna nieodpowiedzialność, życie na krawędzi normalności, w ciągłym chaosie, bałaganie i nierzadko w stanie upojenia alkoholowo-narkotykowego, dochodzi niemal do prostytuowania się (w ramach zdobycia pieniędzy na czynsz i długi). Wszystko razem sprawia, że czuję się wstrętnie, bo wiem, że to nie jest tylko wizja reżysera czy scenarzysty. Wiele jest takich rodzin, wiele jest takich kobiet, które urodziły zbyt wcześnie i niejednokrotnie problemy są jeszcze większe, matki popadają w nałogi, ojcowie piją, biją i gwałcą. Coraz częściej słyszy się o nie szczęściu niemowląt żyjących w znacznie gorszych warunkach. Później tylko pojawia się informacja w lokalnej gazecie o śmierci katowanego maluszka, który jest posiniaczony, ma zmiażdżone genitalia, jest zgwałcony, podpalony czy tez przytrafiło mu się coś bardziej okrutnego… Jestem tym bardziej wstrząśnięta, jeśli za zabójstwo dziecka nie jest oczywistym dożywocie, lecz np. 10 lat, a wręcz mówi się o nieszczęśliwym wypadku, nieumyślnym morderstwie. To tak jakby zabójstwo dziecka było traktowana jak niska szkodliwość społeczna.

Jak bardzo rozmija się to z zachodnimi ograniczeniami praw rodzicielskich, gdzie z jednej strony zabrania się karcenia dziecka, a z drugiej dyskutuje się nad zwłokami, ewidentnym dowodem nadużycia, bądź niedopełnienia obowiązków rodzicielskich.

Na koniec tylko tak dodam, że nie jestem prawnikiem, lekarzem, dziennikarzem ani nawet matką, więc piszę tylko własnym odczuciu, bo mam wrażenie, że nawet te dla mnie dotąd oczywiste relacje, takie pierwotne zmieniają się na coraz bardziej niedopuszczalne. 

Wszystkim tym rodzicom, którzy podołali wszystkim problemom, wytrzymali w ciężkich chwilach, kochają swoje dzieci (których pojawienie się było zaskoczeniem) i starają się zapewnić im wszystko, co tylko najlepszego mogą: serdecznie gratuluję, podziwiam was i trzymam kciuki,żeby nigdy wam tej wytrwałości, cierpliwości i miłości nie zabrakło!

Czytaj więcej »

niektórzy nie powinni mieć dzieci (2)

16:59

niektórzy nie powinni mieć dzieci (2)

jak to babeczki często mają w zwyczajach.... ja też oglądam, czytam rzadziej, poradniki. Dorota Zawadzka, autorka takich programów jak: Super niania, czy Świat według dziecka,bardzo trafnie wytyka błędy wychowawcze rodzicom, przy czym podaje wskazówki i pomysły na rozwiązanie trawiących rodzinę problemów.

według mnie nie zawsze sformułowania używane przez panią psycholog są właściwe, ale zawsze mają na celu podbudować dziecko i nakierować jego myślenie na właściwy tor, a jednocześnie upomina rodziców, by nie bili swoich pociech, rozmawiali z nimi bez narzucania własnych racji,ale zadawanie właściwych pytań,  słuchanie odpowiedzi i przedstawianie sytuacji z własnego punktu widzenia, a co najważniejsze, nie porównywali dzieci do siebie oraz nie wyróżniali tylko jednego z potomków.

nikt nigdy nie mówił,że wychowywanie jest łatwe, ale dobrze jest na czyichś błędach zobaczyć, czego my sami nie powinniśmy fundować swoim dzieciom... zwłaszcza, że nie wszystko później da się wybaczyć czy poprawić

Czytaj więcej »

niektórzy nie powinni mieć dzieci (1)

15:31

niektórzy nie powinni mieć dzieci (1)

To jest myśl, która od dawna siedzi w mojej głowie i niestety codzienność nie pozwala mi o tym zapomnieć, niestety… Jest to dla mnie, jako przyszłej matki oraz jako dla opiekunki wielu maleństw czymś przerażającym, że ludzie nie potrafią zajmować się swoim potomstwem. Dlatego zdecydowałam się na ten temat.
Ostatnio, w tramwaju aż byłam w szoku. Matka, koło 40-stki, jej córka- nastolatka i maleństwo- niemowlak. pierwsza moje myśl, to która z nich jest matka, ale o tym może kiedy indziej… - to jest mniejszy problem. bardziej szokujące było to, co one robiły. sytuacja wyglądała niby nie groźnie, bo każda z nich się starała, ale piekło dobrymi uczynkami jest wybrukowane. w skrócie wyglądało to tak:
one wnoszą wózek do tramwaju, ładnie go ustawiają, blokują-standardowa procedura opanowana. później, ta starsza szuka miejsca do siedzenia ( w związku z tym ,że szukała go werbalnie, to szybko ktoś jej ustąpił miejsca) i dokołysała się do owego krzesełka. Ta młodsza została przy wózku, tylko po to, żeby wyjąć maluszka i wcisnąć go matce. Ona na to, że małemu świeci słońce w oczy, więc co ma zrobić. Młodsza podpowiada, żeby ta przełożyła go do drugiej ręki, ale ten manewr był za trudny, żeby matka zrobiła go sama, wiec razem się starały i jakoś im to wyszło. Minęły 2 przystanki, maluszek jest cichutko, w odróżnieniu od opiekunek, które wręcz na cały wago sobą zainteresowały. Młodsza podeszła do wózka i nie wiadomo dlaczego, wyjęła z niego butelkę i zaczęła ją wciskać małemu- po co ?! później butelkę przejęła matka, więc młodsza mając jedną rękę wolną, zaczęła sobie dłubać w nosie, a to co wyciągnęła, to oglądała przez dłuższą chwilę, by później wytrzeć byle gdzie. W ten sposób dojechały do celowego przystanku i zaczęła się wysiadka, która zirytowała nawet Pana Kfk’ę, bo oto Matka łapie wózek, bezmyślnie tylko jedną ręką. Na szczęście maluszkowi nic się nie stało, ale już widziałam zdziwienie osób w takich sytuacjach, kiedy nagle wózek się wywraca.
hmmm teraz pewnie można zachodzić w głowę, o co mi chodziło, przecież nic złego się nie stało….
…tak wiem – tylko głupio się czepiam, ale..
sytuacja wyglądała niby nie groźnie, bo każda z nich się starała ( przypominam-piekło dobrymi uczynkami jest wybrukowane)
ciężko jest opisać uczucia, więc tylko krótko dodam, wyglądały tak, jakby dziecko nie było ich, jakby w ogóle nie wiedziały jak należy obchodzić się z tym dzieckiem, bo po co w ogóle wprowadzać zamieszanie i wyjmować maluszka z wózka na tak krótkiej trasie(3 przystanki), zwłaszcza, że on spokojnie sobie leżał ?!
one zachowywały się w skrócie jakby były troszkę cofnięte w rozwoju (piszę to zupełnie na serio, bo widziałam, jak zachowuje się moje kuzynka z porażeniem mózgowym, wobec swoich młodszych braci-tak samo).

Czytaj więcej »